Moe

Ik kom even bij je zitten,

Je bent moe, ik zie het aan je ogen;

Ik weet hoe dat voelt,

Laat die vermoeidheid maar toe.

Na zo’n forse ingreep in je lichaam,

Ben je nog zo zwak en kwetsbaar:

Langer dan je zelf wilt en men denkt,

Merk je dat je energie snel op is.

Wie het niet aan den lijve heeft ondervonden,

Kan zich dat instabiele niet voorstellen.

Al dat drukke praten en dat drukke doen

Kan je op den duur zo afmatten;

Je geest wil nog wel van alles,

Maar je lichaam laat het opeens afweten.

Bij anderen houdt je je nog goed,

Waar een wil is, is een weg;

Maar ben je weer op jezelf, dan is ’t op,

Je laat je gaan, je bent leeg.

Laat dat gerust maar toe,

Je mag moe zijn…,

Even de weldadige stilte, ruimte;

Alleen rust geeft nieuwe kracht.

Ik kom even bij je zitten,

Je bent moe, ik zie het aan je ogen;

Ontspan je maar, kom tot jezelf,

Ik zal niets meer zeggen;

Geef mij maar je hand,

Hier is de mijne.