Doorzetplekjes

Over de littekens die we in het leven oplopen kunnen hele mooie dingen gezegd worden, zoals in dit verhaal voor kinderen geschreven. 

'Zeg Ora, kijk eens naar mij?'

'Dat doe ik toch?'

'Nee, kijk eens echt goed naar mij.'

'Hoezo, wat moet ik zien dan?'

'Dus je ziet het niet?'

'Wat niet Faneia? Kom op, vertel het me nu maar gewoon!'

'Mijn littekens...'

'Welke littekens?'

'Deze bijvoorbeeld, op mijn snavel.'

'O ja, ik zie het, van toen je viel bij het rolschaatsen.'

'En deze op mijn knie, van toen ik struikelde op het grind.'

'O ja, die ook, maar zullenw e nu gaan voetballen?'

'Nee liever niet...'

'Waarom niet, je vindt voetballen toch leuk?'

'Straks struikel ik nog over de bal en val ik alweer.'

'En dan sta je ook weer op, zoals altijd.'

'Met weer een lelijk litteken erbij, nee, bedankt.'

'Lelijk? ik vind jouw littekens helemaal niet lelijk!'

"Echt niet? Of zeg je dat alleen maar?'

'Zeker niet, ik vind ze, eh, bij jou passen.'

'Omdat ik onhandig ben zeker.'

"Nee, omdat jij een doorzetter bent!'

'Dus je vindt mij geen rare struikelpauw?'

'Nee, een stoere doorzetpauw!'

'Die steeds valt...'

'En weer opstaat!'

'Met littekens op haar snavel en knieen.'

'Een prachtige pauw met mooie doorzetplekjes.'