Vol verwachting
Het is weer zover. Op veel plaatsen houdt Sinterklaas zijn intocht een dezer weken en zal daarna zijn toer door het land vervolgen. Dat gaat meestal niet onopgemerkt voorbij, meer nog in de supermarkten is er al enige tijd het bij het feest behorende snoepgoed verkrijgbaar. Naast deze uiterlijke kenmerken is de komst van de Goedheiligman van oudsher toch wel verbonden met een ‘vol verwachting klopt ons hart’. Al met al het begin van een tweetal perioden in het jaar waar juist in het concrete donker van de korte dagen, ruimte en accent komt voor hoop, licht en toekomst. Op deze manier kan dat behulpzaam zijn om het sombere, soms uitzichtloze en ongrijpbare van deze periode te hanteren.
Vol verwachting… Er kunnen momenten zijn dat voor deze woorden even geen ruimte is, ze voor korter of langer onuitspreekbaar zijn geworden. Alsof ze ergens ver weg terecht gekomen zijn en er eerst het een en ander nodig is om weer een plek te kunnen vinden voor dat wat een stem geeft aan hoop, licht en een perspectief dat verwachtingen schept. Het kan een ware zoektocht blijken om daar te komen waar je wilt zijn. Om zo de hoop toe te laten die een vol verwachting niet langer in de weg staat. Het kan zijn als de gang door een labyrinth: Een weg die je gaat, gekenmerkt door ongewisse start met de wetenschap niet te kunnen verdwalen en een bepaalde zekerheid om ergens uit te komen. Hoe lang die weg duurt, welke mogelijkheden en ruimte je onderweg vindt, staan niet vast. Dat is een mix van wat je overkomt en eigen inspanning. Hoe dan ook vol verwachting......
