Als de golven van de zee

Soms overvalt mij dat waarom.

Het valt als een strik om mij heen.

Ik kom er niet uit.

Het waarom verstikt me haast,

sluit me af,

trekt me naar beneden,

maakt me razend.

Niemand

die het waarom kan geven.

Geen mens ...

geen God.

Elk daarom sluit me verder af.

In mijn waarom ben ik alleen.

Langzaam aan drijft de bui over.

Het waarom verliest 

zijn greep over mij.

Een daarom is er niet

gekomen, maar wel

'hoe nu verder?'

'wie ben ik nu?'

'hoe ga ik nu door?'

Mijn waarom verandert

in een waartoe

Stap voor stap

vind ik mijn weg verder

met mijn verlies en

met mijn kansen.

Niet berusting is mijn antwoord,

maar aanvaarding:

een nieuwe weg aanvaarden

en zo mijn nieuwe bestemming vinden.